والسلام ۱۹/۱۲/۱۳۶۶

شماره کارت صلیب : ۰۱۴۱

بند چهارم : نامه ای از آزاده مجید جلالوند

نام کامل فرستنده : مجید جلالوند

نام پدر: محمود

محل اسارت: الجمهوریه العراقیه – برید الاسرای االحرب POW – ۱q

نشانی کامل گیرنده : تهران – خیابان دکتر فاطمی

سمیرای عـزیـزم! سلام،‌این نامه را با عجله و بدون آمادگی قبلی برایت می نویسم و آن به دلیل موقعیت ویژه‌ای است که برای یکی از دوستانم پدید آمده است. در اثر بروز یک اتفاق ناگوار خانوادگی برای آن دوستم که در اینجا،‌دختر ناز وی که تقریباً همسن توست، به کودکسرای سمیه واقع در نیاوران سپرده شده است، که نگه داری و تعلیم و تربیت وی را تقبل نموده اند، از طرف بنیاد شهیدو سازمان صلیب سرخ سرکار خانم بهجت افراز مسئولیت وی را به عهده گرفته اند که آدرس ایشان = تهران خیابان طالقانی ، چهار راه قرنی ، ساختمان شماره دو هلال احمر می‌باشد.

از تو می خواهم که پس از تماس با سرکار خانم بهجت افراز ،‌مقدمات دیدار با مریم … را فراهم نموده و دوستان خوبی برای یکدیگر باشید و هر هفته با آغوشی باز و هدیه ای که صلاح می‌دانی، به ملاقاتش رفته و خوشحالی اش را فزونی بخشی. دختر کوچک و قشنگم سمیرا جان! سلام مرا به مامان و همه اعضای خانواده و دوستانت و مـریم برسان و به نـامـه هایی که تاکنون برایت فـرستادم پـاسخ داده ، جریان ملاقات هایت بـا مریم را برایم بنویس.

۱۰/۱۲/۶۵

همچنین « خدیجه میرشکار ، فاطمه ناهیدی و معصومه آبادی» که در روزهای آغاز جنگ هشت ساله عراق علیه ایران، اسیر نیروهای متجاوز ارتش عراق شدند. (خاطرات این سه زن از دوران اسارت در سه کتاب مجزا توسط دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری چاپ و منتشر شده است) .

گفتار دوم : ضمانت‌های اجرایی کنوانسیون ۱۹۴۹ و نارسایی ها و خلاهای آن

اگر به تاریخچه حمایت از اسیران جنگی توجه کنیم می بینیم که کنوانسیون ۱۸۷۴ ، بیانیه ی ۱۸۸۸،‌ کنوانسیون ۱۸۹۹ و کنوانسیون ۱۹۷۰ توجه خاصی به اسیران جنگی مبذول داشته اند. کنوانسیون ۱۹۲۹ متشکله در ژنو که حاصل جنگ جهانی اول بود و کنوانسیون های موجود درباره ی حمایت از قربانیان جنگ دارای اثرات مثبت فراوان بود. اما در عین حال، نیاز به برپایی دو اصل وجود داشت :

اولاً – در خیلی از موارد و حوزه های حقوق موجود ناقص و مبهم بود.

دوماً – حتی در حوزه هـایی که وضوح بیشتری به چشم می‌خورد نقص های مکرر لزوم تدوین مکانیسم تازه ای را جهت مقابله با نقص ایجاد می کرد. پس از جنگ جهانی دوم ، کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ جهت رفع این نقایص در هفدهمین کنوانسیون بین‌المللی صلیب سرخ که به تاریخ ۱۹۴۸ در استکهلم برگزار شد طرح خود را در کنفرانس دیپلماتیکی با حضور نمایندگان ۶۴ کشور مطرح ساخت.تجدید نظر ‌در مورد کنوانسیون قبلی منجر به تدوین کنوانسیون معروف ژنو ‌در مورد اسیران جنگی گردید. این کنوانسیون ضمن تجدید نظری که در تقسیم بندی اشخاص رزمنده کرد، حق اسیران جنگی را توسعه داد و ‌گروه‌های جدیدی را نیز محق به استفاده از این امتیاز دانست و رفتار عمومی ملحوظ در کنوانسیون سوم ژنو ‌در مورد اسیران جنگی بیشتر ملاک قرار گرفت. با توجه به ویژگی ها و امتیازات این کنوانسیون نسبت به کنوانسیون قبلی داشت اما کاستی هایی نیز دارد چرا که اجرای قوانین مذکور منوط به قبول و پذیرش دولت دارنده اسیر می‌باشد یعنی قدرت اجباری لازم بروی حاکم نیست، همچنین موافقت‌نامه در صورتی قابل اجراست که متخاصمان همگی از اعضای معاهده باشند . از سوی دیگر بعضی از مواد تصویبی به صورت قریب و محجور باقی مانده و قابل اجرا نیست مانند ضمانت یا قول اسیر در رهایی او از اسارت و …. یا حقوق ژنو دول ضعیف را از اعمال تلافی جویانه به دلیل تلفات نظامی از طریق تهدید به بدرفتاری با سربازان و غیر نظامیان دشمن باز می‌دارد مثلاً تهدید عراق به بد رفتاری با غیر نظامیان و اسراء نیروهای ائتلاف که نهایتاًً پس از محکومیت شدید بین‌المللی کنار گذاشته شد. دقیقاً موید این مدعاست ، مشکل تضمین اجرای مقررات تدوین شده یکی دیگر از نقص های معاهده سوم می‌باشد چرا که هیچ نیرو و یا قدرت اجرایی از سوی صلیب سرخ برای فشار به کشورها جهت اجرای مقررات وجود ندارد. در متن مواد نیز ابهاماتی مشاهده می شود ‌به این شکل که قید گردیده پس از پایان نبرد مسلحانه و درگیری فعال اسیران باید به اوطانشان برگردانده شوند، اولاً تعریفی از درگیری فعال به عمل نیاورده، لذا کشورها بنا به مصالح خود به تعبیر و تفسیر موضوع می پردازند از سوی دیگر مدتی معین و زمانی مشخص برای تبادل اسیران بین متخاصمین معلوم نگردیده است. مجازات یا کیفرهایی که مرتکبین و ناقضین مقررات ژنو باید متحمل شوند مشخص نشده و موارد دیگر. از جنبه ی دیگر تدوین یک سری قوانین و مقررات جهت حفظ حقوق اسیـران جنگی آن هم بـه صورت گسترده و عـام کـار بسیار شایسته و بـزرگی بـوده و هست و کمیته ای بی‌طرف و مقبول اکثریت کشورهای دنیا مسئولیت این موضوع را به عهده دارد، افکار عمومی دنیا و اذهان جمعی بشریت از این موضوع حمایت و نسبت به آن حساس است، شروع فعالیت دادگاه بین الملل جزایی نقطه ی روشن دیگری در این زمینه می‌باشد. تشکیل دادگاه یوگسلاوی سابق جهت رسیدگی به جنایـات جنگی صرب هـا (یکی از مـوارد نسل کشی ، قتل عـام اسیران و غیـر اسیران) نقطه بسیار روشن و عطفی در تاریخ بشریت بعد از دادگاه نورنبرگ و توکیو می‌باشد. کشورهای جهان و دارنده اسیر براثر همین عوامل مثبت بر شمرده بالاجبار باید بخش زیادی از قوانین و مقررات کنوانسیون ژنو را رعایت کنند و گرنه از سوی سازمان ملل ، ‌اندیشمندان ،‌ سازمان‌های حقوق بشر، کمیته ی صلیب سرخ جهانی و افکار عمومی مردم جهان تحت فشار قرار خواهند گرفت لذا در ظاهر سعی می‌کنند حداقل خود را ناقض و زیر پا گذارنده حقوق اسیران نشان ندهند تا مورد لعن، نفرین و تنفر جهانیان واقع نشوند و آن عدم رعایت ها و زیر پا گذاشتن حقوق اسیران را با توسل به دلایل گوناگون، واژگون نشان دادن حقایق و تعبیر و تفسیرهایی انجام می‌دهند و در حقیقت سعی در انحراف افکار عمومی و با مغلطه کاری دست به نقض قوانین می‌زنند چرا که هیچ کشوری دوست ندارد مردم جهان و سازمان‌های بین‌المللی و نوع دوست از آن کشور یا دولت همواره با بدی و ناقض قوانین بشری و انسان دوستانه یاد کنند.

نتیجه گیری و پیشنهادات :

الف )نتیجه گیری :