اطلاعات سودمندی را ‌در مورد فعالیت های بنگاه در تحصیل وجه نقد از طریق عملیات جاری به منظور باز پرداخت بدهی ها، تقسیم سود یا سرمایه گذاری مجدد به منظور حفظ یا توسعه ظرفیت عملیاتی، ‌در مورد فعالیت های تامین مالی چه از طریق استقراض و چه از طریق صاحبان سرمایه و همچنین ‌در مورد فعالیت های سرمایه گذاری یا پرداخت های نقدی ارائه می‌کند. استفاده های مهم از اطلاعات مربوط به دریافت ها و پرداخت های نقدی جاری به منظور کمک کردن به دست یابی به عواملی همچون نقدینگی بنگاه، انعطاف پذیری مالی، سود آوری و ریسک می‌باشد (قناتی،۲۵،۱۳۸۹).

۵-۲-۲- چرخه تبدیل وجه نقد

چرخه تبدیل وجه نقد ممکن است بسیار ساده و ابتدایی به نظر آید ولی در واقع اعتبار، عزت و موفقیت شرکت را باید مدیون مدیریت قوی نقدینگی بدانیم. در حقیقت شرکتی که وجه نقد بسیاری داشته باشد ولی هیچ گونه سرمایه گذاری از محل انجام ندهد، عملا بازدهی هم نخواهد داشت. به عبارت دیگر، هیچ وقت، بیش از آن مقدار نقدینگی که در ابتدا به دست آورده است، بر دارایی و وجه نقد شرکت افزوده نمی‌شود و چه بسا که با شکست نیز روبرو شود. در حقیقت نقدینگی به خودی خود اهمیت چندانی ندارد، بلکه همان طور که ((گریس)) موجب روان تر شدن حرکت چرخ های اتومبیل می‌شود، نقدینگی نیز فعالیت‌های اقتصادی شرکت را به جریان می اندازد و شتاب می‌بخشد. چرخه تبدیل وجه نقد در حقیقت به مثابه فرایندی است که ‌بر اساس آن در مواقع ضروری مقدار گریس مورد نیاز شرکت را در مواقع لازم تأمین و میزان آن کنترل می‌شود (آینان لازاردیس،۲۰۱۳،۶۵).

۳-۲- تحقیقات قبلی صورت گرفته

۱-۳-۲- تحقیقات خارجی

لارودی^[۷] (۲۰۱۳) به نقل از بلسی و مایر (۱۹۸۷) به طور تجربی ارتباط بین حسابهای سرمایه در گردش و چرخه تبدیل وجه نقد شرکت‌های آمریکایی بر حسب نوع صنعت و نرخ تورم برای سال‌های ۱۹۶۹-۱۹۸۳ را مورد ارزیابی قرار دادند و ‌به این نتیجه رسیدند که ارتباط معنی داری بین چرخه تبدیل وجه نقد و میانگین موجودی کالا وجود دارد. این نتیجه گیری پیشنهاد می‌کند که گردش موجودی کالا بیشترین ورودی را در چرخه تبدیل وجه نقد دارد. چرخه تبدیل وجه نقد و ترکیبات آن برای دوره های متفاوت از صنعتی به صنعت دیگر تفاوتی ندارد اما از سالی به سال دیگر دارای تفاوت می‌باشد. در نتیجه محقق ‌به این نتیجه رسید که ارتباط معنی داری بین ارزش چرخه تبدیل وجه نقد و نرخ تورم وجود ندارد.

گالینگر^[۸] (۲۰۱۲) به بررسی موشکافانه نسبت های نقدینگی می پردازد و حذف محاسبه نسبت های سنتی نقدینگی را توصیه کرده و به جای آن چرخه تبدیل وجه نقد را انتخاب می کند. او چنین استدلال می‌کند که سیاست‌های عملیاتی بزرگتر دارای این نتیجه است که چرخه تبدیل وجه نقد بزرگتر، تعهد بیشتری از وجه نقد و سرمایه گذاری دارایی‌های جاری غیر نقدی، قدرت مالی کمتر برای سرمایه گذاری بدهی های جاری ایجاد می‌کند.

موس و استین^[۹] (۲۰۱۲) ارتباط بین طول چرخه تبدیل وجه نقد و اندازه شرکت‌های آمریکایی را از سال‌های ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۰ مورد بررسی قرار دادند. آن ها همچنین ارتباط بین طول چرخه تبدیل وجه نقد و دیگر نسبت های نقدینگی را آزمودند. نتایج نشان داد که شرکت‌های بزرگ تجاری چرخه تبدیل وجه نقد کوتاه تری دارند و شرکت‌های کوچکتر باید سعی کنند که چرخه تبدیل وجه نقد خود را بهتر مدیریت کنند. همچنین نتایج تحقیق ارتباط مثبت بین چرخه تبدیل وجه نقد و نسبت های جاری و سریع را نشان می‌داد. اگر چه نسبت های جاری و سریع به طور عادی مطلوب هستند، زیرا این مغهوم را می رساند که سرمایه گذاری بزرگ در سرمایه در گردش اگر مورد توجه قرار نگیرد نمی توانند مشکلات را رهبری کنند.

لایرودی و مکارتی^[۱۰] (۲۰۱۳) ارتباط بین چرخه تبدیل وجه نقد و نسبت های جاری و سریع برای شرکت‌های کوچک آمریکایی را بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ مورد آزمون قرار دادند. نتایج نشان می‌دهد که ارتباط منفی بین چرخه تبدیل وجه نقد و نسبت جاری، دوره تبدیل موجودی کالا و دوره حسابهای پرداختنی معوق وجود دارد، اما ارتباط مثبتی بین نسبت سریع و دوره تبدیل حسابهای دریافتنی وجود دارد. بعلاوه این نتایج نشان داد که بین مفهوم چرخه تبدیل وجه نقد در شرکت‌های تولیدی، خرده فروشی و شرکت‌های خدماتی تفاوت وجود دارد.

مارتینز و همکاران^[۱۱] ( ۲۰۰۸ ) به بررسی اثر نگهداری وجه نقد بر ارزش شرکت پرداختند. نتایج آن ها که شامل ۴۷۲ شرکت صنعتی پذیرفته شده در آمریکا در بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۷ بود، نشان می‌دهد که یک سطح وجه نقد بهینه وجود دارد که ۱۴ % مجموع دارایی ها را تشکیل می‌دهد و انحراف از سطح وجه نقد بهینه، باعث کاهش ارزش شرکت می شود.

سولان و تروال^[۱۲] ایشان در تحقیق خود با عنوان تاثیر کیفیت گزارشگری مالی بر نگهداری وجه نقد برای دوره ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۱ نشان دادند که شرکتهایی که دارای کیفیت گزارشگری مالی بالا هستند باعث کاهش عدم تقارن اطلاعاتی می شود. این موضوع به نوبه خود باعث کاهش گزینش معکوس می شود و در نهایت می‌تواند منجر به کاهش نگهداری وجه نقد در شرکت شود. همچنین از نتایج دیگر این تحقیق کاهش وجه نقد نگهداری شده در شرکت هم زمان با افزایش میزان بدهی بانکی است و همچین شرکت‌های بزرگتر وجه نقد بیشتری را نگهداری می نمایند (اسدی، ۱۳۹۰، ۳۹).

محمد نهال حسین و فیصل محمود هاشمی (۲۰١١ ) تحقیقی تحت عنوان « مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری: شواهدی از شرکت های پاکستان » انجام دادند. در این مقاله رابطه بین سود دهی و مدیریت سرمایه در گردش مورد بررسی قرار گرفت. با بهره گرفتن از یک نمونه از ۶۰ شرکت های نساجی در بورس اوراق بهادار کراچی (KSE) برای دوره ای از سال‌های ۲۰۰١ الی۲۰۰۶ و مشاهدات ۳۶۰ شرکت انجام شد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه معنی دار آماری بین سودآوری با چرخه تبدیل وجه نقد و اجزای آن (دوره وصول مطالبات، دوره پرداخت بدهی و دوره گردش موجودی کالا) بوده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد رابطه منفی و معناداری بین چرخه تبدیل وجه نقد و دوره وصول مطالبات و دوره گردش موجودی کالا وجود دارد.

فریرا و ویللا ( ۲۰۰۴ )، در تحقیقی با عنوان عوامل مؤثر بر وجه نقد در کشورهای عضو اتحادیه اروپا به بررسی عوامل مؤثر بر وجه نقد را در نمونه اى از شرکت هاى کشورهاى اتحادیه اروپا، از سال ۱۹۸۷ تا ۲۰۰۰ مورد بررسى قرار دادند. نتایج پژوهش مذکور نشان داد که موجودى نقد، به طور مثبت تحت تأثیر فرصت هاى سرمایه گذارى و جریان هاى نقدى و به طور منفى، تحت تأثیر نقدشوندگى دارایى ها، اهرم مالى و اندازه قرار دارد. بدهى بانکى و موجودى نقد نیز با یکدیگر رابطه منفى دارند و نشان مى دهند که وجود روابط نزدیک بانکى، شرکت ها را قادر مى کند که موجودى نقد کمترى با انگیزه احتیاطى نگهدارى کنند.

شویتزلر (۲۰۰۴) در تحقیق خود با عنوان تاثیر مانده وجه نقد مازاد بر عملکرد و ارزشیابی شرکت‌ها به بررسی عوامل تعیین کننده مانده وجه نقد در شرکت‌های آلمانی پرداختند برای انجام این تحقیق آن ها با بهره گرفتن از رگرسیون چندگانه به بررسی و آزمون فرضیات تحقیق خود پرداختند. آن ها تاثیرات وجود وجه نقد مازاد بر عملکرد و نیز تاثیرات مستقیم ارزشیابی شرکت‌ها به دلیل مانده وجه نقد مازاد، مدیریت را از بهبود عملیاتی واحد تجاری باز می‌دارد که با فرضیه سرمایه گذاری ناکارا بر مبنای نمایندگی همخوانی دارد.