۳ـ مجادله‌ با اهل‌ کتاب‌ با بهترین‌ و پسندیده‌ترین‌ شیوه ها: «ادْعُ إِلی‏ سَبِیلِ رَبِّکَ بِالحِْکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الحَْسَنَهِ وَ جَدِلْهُم بِالَّتی هِی أَحْسَنُ… با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به [شیوه‏ای‏] که نیکوتر است مجادله نمای‏… » (نحل/۱۲۵)

۴ـ حق مقابله به مثل داشتن در صورت ستم دیدن از آنان، ولی برتری شکیبایی در برابر ستم: «وَ إِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُواْ بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ وَ لَئنِ صَبرَْتمُ‏ْ لَهُوَ خَیرٌْ لِّلصَّبرِِین‏. و اگر آزار دیدید، همان گونه که مورد عقوبت قرار گرفته‏اید [متجاوز را] کیفر دهید، ولی اگر صبر کنید، البته برای شکیبایان بهتر است.» (نحل/۱۲۶)

۵ ـ بحث با آنان با خوش‌رویی و تأکید بر اشتراک‌ها. (پرهیز از موضوعات اختلاف برانگیز): «وَ لاتجَُدِلُواْ أَهْلَ الْکِتَابِ إِلَّا بِالَّتی هِی أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِینَ ظَلَمُواْ مِنْهُمْ وَ قُولُواْ ءَامَنَّا بِالَّذِی أُنزِلَ إِلَیْنَا وَ أُنزِلَ إِلَیْکُمْ وَ إِلَاهُنَا وَ إِلَاهُکُمْ وَاحِدٌ وَ نحَْنُ لَهُ مُسْلِمُون.‏ و با اهل کتاب، جز به [شیوه‏ای‏] که بهتر است، مجادله مکنید مگر [با] کسانی از آنان که ستم کرده ‏اند و بگویید به آنچه بر ما نازل شده و [آنچه‏] بر شما نازل گردیده، ایمان آوردیم و خدای ما و خدای شما یکی است و ما تسلیم اوییم.» (عنکبوت/۴۶)

۶ـ همزیستی‌ مسالمت‌آمیز و صلح‌ و صفا و برابری‌ (دعوت‌ به‌ اتحاد‌): «قُلْ یَأَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلی‏ کَلِمَهٍ سَوَاءِ بَیْنَنَا وَ بَیْنَکمُ‏ْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَ لانُشرِْکَ بِهِ شَیًْا وَ لایَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ الله‏… بگو ای اهل کتاب بیایید بر سر موضوعی که میان ما و شما یکسان است، تأکید کنیم و آن اینکه جز خدا را نپرستیم و چیزی را شریک او نگردانیم، و بعضی از ما بعضی دیگر را به جای خدا به خدایی نگیرد…»

(آل عمران/۶۴)

۷ـ تأکید روی‌ مشترکات‌ شرایع‌ و اعلام‌ صریح‌ ایمان‌ به‌ تمامی‌ پیامبران‌ و تفاوت‌ نگذاشتن‌ میان‌ آن ها: «قُلْ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَ مَا أُنزِلَ عَلَیْنَا وَ مَا أُنزِلَ عَلی إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ الْأَسْبَاطِ وَ مَا أُوتی‏َ مُوسی‏ وَ عِیسی‏ وَ النَّبِیُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَینْ‏َ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُون‏. بگو ما به‌ خدا و به‌ آنچه‌ بر ما و بر ابراهیم‌ و اسمعیل‌ و اسحق‌ و یعقوب‌ و اسباط نازل‌ شده‌ و به‌ آن‌ چه‌ به‌ موسی‌ و عیسی‌ و پیام‌آوران‌ از جانب‌ پروردگارشان‌ داده‌ شده‌، ایمان‌ داریم‌ و تفاوت‌ و تمایزی‌ میان‌ هیچ‌ یک‌ از آنان‌ قائل‌ نمی‌شویم‌. ما فقط تسلیم‌ او هستیم‌ ]نه‌ تسلیم تعصبات‌ قوی‌ و نژادی[.» (آل‌ عمران‌ ٨۴)

۸ ـ احترام نهادن به آنان با خواندن آیه‌هایی که از آنان تعریف ‌کرده‌است:

ــ «وَ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ یُؤَدِّهِ إِلَیْک‏… و از اهل کتاب، کسی است که اگر او را بر مال فراوانی امین شمری، آن را به تو برگرداند…» (آل عمران/۷۵)

ــ «وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَمَن یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَیْکُمْ وَ مَا أُنزِلَ إِلَیهِْمْ خَاشِعِینَ لِلَّهِ لایَشْترَُونَ بَِایَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِیلاً أُوْلَئکَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللَّهَ سرَِیعُ الْحِسَاب‏. بی‌تردید در میان‌ اهل‌ کتاب‌ هستند کسانی‌ که‌ به‌ خدا و به‌ آنچه‌ بر شما و آن‌ چه‌ بر خودشان‌ نازل‌ شده‌ ایمان‌ دارند. آن ها در برابر خدا خاشع‌اند و آیات‌ او را به‌ بهای‌ اندک‌ (مال‌ و منال‌ و پست‌ و مقام‌) نمی‌فروشند. آن ها اجرشان‌ نزد پروردگارشان‌ محفوظ است‌. همانا خداوند سریع‌الحساب‌ است‌.» (آل عمران/۱۹۹)

ــ «… مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ أُمَّهٌ قَائمَهٌ یَتْلُونَ ءَایَاتِ اللَّهِ ءَانَاءَ الَّیْلِ وَ هُمْ یَسْجُدُون‏. از میان اهل کتاب، گروهی درست کردارند که آیات الهی را در دل شب می‏خوانند و سر به سجده می‏نهند.» (آل عمران/۱۱۳)

ــ «یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الاَْخِرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَ یُسَارِعُونَ فی الْخَیرَْاتِ وَ أُوْلَئکَ مِنَ الصَّالِحِین‏. به خدا و روز قیامت ایمان دارند و به کار پسندیده فرمان می ‏دهند و از کار ناپسند باز می‏دارند و در کارهای نیک شتاب می‏ کنند، و آنان از شایستگانند.» (آل عمران/۱۱۴)

ــ «وَ مَا یَفْعَلُواْ مِنْ خَیرٍْ فَلَن یُکْفَرُوهُ وَ اللَّهُ عَلِیمُ بِالْمُتَّقِین‏. و هر کار نیکی انجام دهند، هرگز در باره‌ی آن ناسپاسی نبینند، و خداوند به [حال‏] تقواپیشگان داناست.» (آل عمران/۱۱۵)

ــ «وَ إِذَا سَمِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلی الرَّسُولِ تَرَی أَعْیُنَهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ الْحَقّ‏ِ یَقُولُونَ رَبَّنَا ءَامَنَّا فَاکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِین‏. هرگاه‌ حقایقی‌ را که‌ به‌ رسول‌ نازل‌ شده‌ می‌شنوند، اشک‌ دیدگان‌شان‌ را که‌ از شوق‌ شناخت‌ حق‌ جاری‌ می‌شود، مشاهده‌ می‌کنی‌. می‌گویند پروردگارا ایمان‌ آوردیم‌ ما را در جمع‌ شاهدان‌ منظور فرما.» (مائده/۸۳)

ــ «وَ مَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ مَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقّ‏ِ وَ نَطْمَعُ أَن یُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِین‏. ما را چه‌ شود که‌ به‌ خدا و به‌ آنچه‌ از حق‌ که‌ باری‌ ما آمده‌ ایمان‌ نیاوردیم‌. در حالی که‌ آرزومندیم‌ پروردگارمان‌ ما را به‌ همراه‌ صالحان‌ (در بهشت‌) داخل‌ نماید.» (مائده/۸۴)

ــ «فَأَثَابَهُمُ اللَّهُ بِمَا قَالُواْ جَنَّاتٍ تجَْرِی مِن تحَْتِهَا الْأَنْهَارُ خَلِدِینَ فِیهَا وَ ذَالِکَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِین‏. پس‌ به‌ خاطر چنین‌ گفتاری‌، پروردگارشان‌ بهشتی‌ را که‌ از زیر آن‌ نهرها جاری‌ است‌ و در آن‌ جاوید خواهند زیست‌، پاداش‌شان‌ داد و چنین‌ است‌ جزای‌ محسنین‌.» (مائده/۸۵)

ــ «… وَ قَفَّیْنَا بِعِیسی ابْنِ مَرْیَمَ وَ ءَاتَیْنَهُ الْانجِیلَ وَ جَعَلْنَا فی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَهً وَ رَحْمَهً… و عیسی پسر مریم را در پی [آنان‏] آوردیم و به او انجیل عطا کردیم، و در دل کسانی که از او پیروی کردند، رأفت و رحمت نهادیم‏…» (حدید/۲۷)

۹ ـ اکرام‌ کشیشان‌ و رهبانان‌ و علمای‌ دینی‌ اهل کتاب ‌و نام‌ بردن‌ قرآن‌ با احترام‌ از آن ها: «… وَ لَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُم مَّوَدَّهً لِّلَّذِینَ ءَامَنُواْ الَّذِینَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَی‏ ذَلِکَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّیسِینَ وَ رُهْبَانًا وَ أَنَّهُمْ لَا یَسْتَکْبرُِون‏. و قطعاً کسانی را که گفتند ما مسیحی هستیم، نزدیک‌ترین مردم در دوستی با مؤمنان خواهی یافت؛ زیرا برخی از آنان دانشمندان و رهبانانی‏اند که تکبر نمی‏ورزند.» (مائده/۸۲)

۱۰ـ پیشی گرفتن از آنان‌ در نیکی‌ها، به‌ جای‌ تعصب‌ در اختلافات و حواله‌ دادن‌ اختلافات‌ به‌ قیامت: «فَاسْتَبِقُواْ الْخَیرَْاتِ إِلی اللَّهِ مَرْجِعُکُمْ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ فِیهِ تخَْتَلِفُون‏. پس در کارهای نیک بر یکدیگر سبقت گیرید. بازگشت [همه‏] شما به سوی خدا است آن گاه در باره‌ی آنچه در آن اختلاف می‏کردید، آگاه‌تان خواهد کرد.» (مائده/۴۸)