در پژوهش دیگری، چهار قلمرو شایستگی رهبری تحت عنوان قابلیت ­های شخصی و صفات حرفه­ای در حوزه پزشکی شناسایی شده است که عبارتند از: (۱) کار با دیگران؛ (۲) تغییر شکل یافتن خدمات؛ (۳) مدیریت کسب­ وکار؛ و (۴) تنظیم جهت.

هر یک از این قلمروها در چهار عنصر بقسمت­های جزءتر تقسیم ‌شده‌اند. برای مثال، یکی از عناصر در درون قلمرو قابلیت ­های شخصی و صفات حرفه­ای خودآگاهی است، یعنی پزشکان ” از ارزش­ها، اصول، فرضیات، قوت­ها و محدودیت­های خودشان آگاهند و قادراند از تجربیات دیگران چیزهایی بیاموزند”. برای اثبات خودآگاهی، پزشکان نیاز خواهند داشت که شایستگی را طبق اصول زیر نشان دهند:

• • شناخت، تبیین و مفصل­بندی ارزش­ها و اصول­شان، درک چگونگی تناسب این ها با حرفه­، خدمات و سازمان بهداشت و درمان که جزیی از آن هستند، و تطبیق تفاوت­هایی که به وجود آمده است؛

  

• • شناسایی نقاط قوت و محدودیت­هایشان، و تاثیر رفتارشان بر دیگران؛

• • شناسایی هیجانات و تعصباتشان و درک اینکه چگونه این ها می ­توانند تعصبات و رفتارشان را تحت تاثیر قرار دهند؛ و

• دستیابی، ارزش­گذاری و فعالیت در بازخورد از منابع متنوع (Clark and Armit, 2008: 40).

در بررسی دیگر، شایستگی­های رهبری در پنج حوزه شناسایی شده است که عبارتند از: (۱) صفات شخصی؛ (۲) مهارت­ های میان فردی؛ (۳) تمرکز بر نتایج؛ (۴) رهبری سازمانی؛ و (۵) شایستگی­های تخصصی.

صفات شخصی

اخلاقیات: اعتماد؛ امانت و درستی؛ صمیمیت؛ درستکاری؛ انصاف با همه؛ اخلاق کاری قوی با خود و دیگران؛ درک مباحث جنسیتی؛ نشان­دادن بصیرت.

تمرکز بر هدایت نفس: هدایت نفس یادگیرنده؛ به پیش بردن برنامه­ ها؛ توانایی سازماندهی کردن زمان و تعهدات.

احترام: مودب بودن با همه؛ به دست­آوردن همه افراد.

مهارت­ های میان­فردی

مهارت­ های ارتباطی: تعریف روشن انتظارات؛ داشتن مهارت­ های کلامی و نوشتاری خوب؛ بوضوح نشان­دادن اینکه چطور شغل هر فردی به چشم­انداز سازمان کمک می­ کند؛ ارتباطات با همه بخش­ها و سطوح؛ داشتن چشم­انداز برای خود و ارتباط با آن؛ کمک به دیگران در یافتن پاسخ­ها؛ حفظ سیاست­های باز؛ تسهیل ارتباطات دوجانبه.

مهارت شنیداری: به طور فعال گوش­دادن؛ داشتن زمان برای همه افراد؛ داشتن ساختاری برای سئوالات و اطلاعات.

مهارت­ های نرم- کار کردن با دیگران: بیان اندیشه­ های مثبت؛ بردبار و صبور بودن نسبت به دیگران؛ قابلیت نزدیک شدن به دیگران؛ مهربان و غم­خوار بودن، منعطف بودن؛ درگیر کردن کارکنان؛ وظیفه­شناس بودن؛ منتقد نبودن؛ حامی و پشتیبان بودن.

تمرکز بر نتایج

تفکیک­پذیری مسائل: جستجو برای تفکیک­پذیری خلاق و متناسب با مسائل؛ حمایت از کارکنان؛ اجازه دادن به کارکنان که مسائل­شان را خود حل کنند؛ حل کردن تعارضات و حرکت به سمت موقعیت­های پیش رو؛ رسیدگی کردن به خطاها و تخلفات از اعتماد؛ نشان دادن تحمل و شکیبایی؛ پذیرش اشتباهات و به دیگران اجازه دهیم که از اشتباهات شان درس بگیرند؛ جستجو برای بهترین شیوه در یک موقعیت؛ به طور مؤثر به نتایج خاتمه دادن.

پاسخگو و مسئول: مسئولیت­ پذیری در برابر فعالیت­هایمان؛ پاسخ دادن به دیگران برای تصمیمات­مان.

رویاگرایی و ابتکار: نشان دادن چشم­انداز؛ درک و تسهیم کردن چشم­انداز و اهداف سازمان، و متعهد شدن به دستیابی به آن ها؛ درک تمایلات جاری و آمادگی آن ها برای آینده؛ تفکر خلاق؛ پذیرش تغییر، کمک به دیگران در رسیدگی کردن به تغییرات و نشان­دادن توانایی­ ها به منظور پیشرفت در یک محیط متغیر؛ آوردن عقاید جدید در درون سازمان و تشویق کارکنان به متفاوت بودن؛ به طور استراتژیک اندیشیدن، نگریستن به بهبود کارایی و اثربخشی سازمان.

رهبری سازمانی

درک تصویر اصلی: حمایت از برنامه استراتژیک بلندمدت سازمان؛ درک روابط جامعه، مشتریان و ذینفعان با سازمان؛ نشان­دادن درکی از نقش­ها و مسئولیت­های دیگران و ارتباط آن با تیم؛ درک عملیات و اهداف همه بخش­های سازمان؛ به عنوان رهبر، توانایی در دستیابی به دیگر رهبران؛ درک اینکه چگونه تصمیمات بر دیگر بخش­ها تاثیر می­گذارند.

اطمینان و شجاعت: نشان دادن مهارت­ های رهبری حتی در موقعیت­های متفاوت؛ گرفتن تصمیمات دشوار؛ پذیرش تغییر؛ درک سیاست­های درونی و بیرونی و به کارگیری آن ها؛ مشاوره دادن به بهترین متخصیصن؛ تفویض کردن و پاسخ دادن برای کمک زمانی که مورد نیاز است؛ پذیرش تفاوت­ها در افراد و مهارت ­ها؛ راحتی پیرامون کارکنان با دانش/ مهارت­ های بسیار/ متفاوت؛ نشان دادن اطمینان در مهارت­ های­ خود و مهارت­ های دیگران؛ هدایت از طریق نمونه­ ها و بواسطه رفتارمان، با نمونه نشان دادن ارزش­های سازمان.

مرشدیت و توسعه دیگران: شناختن نقاط قوت در دیگران و تشویق به توسعه؛ گوش دادن و دادن بازخورد؛ ارزش­گذاری به عقاید و نظرات دیگران؛ نشان دادن تمایلات شخصی در کارکنان؛ تشویق کارکنان به تحصیل و رشد، شناخت فضیلت­هایشان؛ تشویق کارکنان به پیگیری کردن اهداف و مقاصد سازمان؛ انعطاف در کار خود و کار دیگران؛ توانمندساختن کارکنان در همه سطوح؛ تشویق توسعه رهبران آینده؛ برانگیختن کارکنان؛ تشویق کارکنان به ریسک کردن و به دیگران اجازه دهند که اشتباه کنند؛ قادر ساختن کارکنان به مدیریت خود و مسئولیت داشتن در مقابل کار خود؛ انجام دادن کارهای چالشی و مهیج؛ نشان دادن مباهات و سربلندی در کارکنان و پاداش­های عملکرد؛ کمک به توسعه اهداف و مقاصد برای هر یک از پست­ها؛ تشویق کردن استقلال و عدم وابستگی؛ فعالیت کردن به عنوان مرشد.

توسعه تیم: برانگیختن و توانمندساختن تیم به منظور دستیابی به اهداف سازمان؛ کار کردن با دیگران به طوری که متضاد با داشتن افرادی است که برای آن ها کار ‌می‌کنند؛ خوب کار کردن با دیگران به منظور ایجاد هماهنگی در تیم؛ ایجاد چشم­انداز برای تیم و کمک به آن ها در حمایت از آن؛ شناخت و درک کارکنان و تجلیل از موفقیت­ها؛ نشان دادن یکدلی و حمایت از کارکنان در هر دو بخش دولتی و خصوصی؛ نشان دادن ارزش برای کارکنان.

به اشتراک­گذاری دانش: ایجاد فرهنگ اطلاعاتی و به اشتراک­گذاری دانش؛ ایجاد فرصت­های یک به یک در به اشتراک­گذاری اطلاعات.

شایستگی­های تخصصی

شایسته بودن به لحاظ تخصص: نشان دادن مهارت­ های مدیریت خوب و پذیرش اطلاعات مدیریت و رهبری گذشته؛ ارائه یک تصویر کلی به دیگران؛ پذیرش فناوری و همزمان با تغییرات حرکت کردن؛ درک مقررات دولتی (Comey, 2004: 47-52).

در بررسی دیگر، شایستگی­های رهبری شناسایی ‌شده‌اند که همتراز با الزامات محیط کسب ­وکار آینده هستند. عبارتند از: